9. haftada ben

Aslında fiziksel olarak görüntümde pek bir değişiklik olmasada, artık beynim, kalbim farklı çalışıyor. Bir kere gün içerisinde seni düşünmediğim saat sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Sürekli kafamın içindesin ve hep seninle ilgili düzenlemeler, planlar yaparken buluyorum kendimi. Önümüzdeki ilk hedefimiz 12 Nisan'daki doktor kontrolü. Bakalım ne kadar büyümüşsün kuzum.
Geçtiğimiz üç haftada neler oldu bahsetmek gerekirse;

D&R'dan  Dr.Glode B. Curtis 'in Hafta Hafta Hamileliğiniz kitabını aldık. Mağazadan 25tl'ye satın almıştık ama web sitesinde fiyatı 18,49tl'ye kadar düşmüş. Bence bir sürü kitapla kafa karıştırmaktansa, bir tane seçip gelişim takibini yapmak daha mantıklı. Şimdilik ayda bir doktor kontrolünü beklerken, merak ettiklerimize bu kitaptan bakıyoruz.

Maalesef içilmeyecekler listesinde çay var. Kola, kahve, asitli içecekler beni ilgilendirmediğinden bir tek derdim çay içememek. Ihlamurla filan kendimi avutuyorum. Deli gibi susuyorum ve hayatımda hiç içmediğim kadar su içiyorum.

İki-üç saatte bir acıkıyorum, ama ne acıkma, midem gurulduyor. Çok iştahlı olduğum söylenemez, birazda bundan kaynaklanıyor olabilir.

Sabah altıbuçuk gibi uyanıp, yedide servise biniyorum. Saat sekizde şirket kapısında zoraki gözümü açıyorum. Sürekli bir uyku hali yetmezmiş gibi, bu kadar erken uyanması zaten zor gelen bana iyice işkence bir durum oldu bu.

Her ay fotoğrafımı çekmeye karar verdim sonunda güzel bir kolaj elde edeceğimi düşünüyorum. Bir kaç örneğini görmüştüm, güzel bir fikir bence.

Erkek veya kız olman baban ve benim için farketmese bile, merak etmeden duramıyoruz. Bakalım ne zaman öğreneceğiz. İsimleri seçtik bile, umarım sana şans, mutluluk getirir.

Karşı komşumuz Gökçe ile Atilla'nın bebeklerinin doğmasına yaklaşık iki ay kaldı. Kızları olacak, sağlıklı, uzun, mutlu bir ömrü olsun inşallah.
Güzel bir haberde çocukluk arkadaşım Neslihan'dan geldi. Benim hamileliğimi tebrik etmek için aradıktan bir hafta sonra kendi güzel haberini verdi. Aranızda sanırım iki hafta var, çok tatlı bir durum. Merak etme şimdiden bir arkadaş çevren var kuzum.

Yapılan ilk testlerin sonuçları güzel, herhangi bir sorunumuz yok. Buarada hamile yogası araştırmalarım devam ediyor, sanırım Memorial Ataşehir'de böyle bir imkan varmış, üstelik ücretsizmiş. Kontrole gittiğimizde bunun detaylarını alıp, anlatırım.

Hızlıca benden bu kadar...

 

Bebek Geliyor

8 Mart Dünya Kadınlar gününün bana senden daha güzel bir hediyesi olamazdı herhalde. Öğrenişimiz hafızamızdan silinmez ama yine de sen büyüdüğünde rahat rahat oku diye buraya not düşelim. Hikayemiz şöyle;

06 Mart Çarşamba
Kanunen mecburi hale getirilen sağlık dosyasını oluşturmak için aşağıda bulunan revire indim. Gidip bir kaç klasik soruya cevap verip gelecektim. Sağlık geçmişim ile ilgili bir kaç soruyu yanıtladım. Son zamanlarda uyusamda uykumu alamadığımdan, çok yorgun hissettiğimden anlattım. Kan alınıp bir kaç test yapıldı.

07 Mart Perşembe
Tüm gün midem bulanmış, kafamı ofisteki masamdan kaldıramaz olmuştum. Bana göre sebep, sabah duş alıp ıslak saçlarla dışarı çıktığım için üşütmüştüm ve hiç akıllanmayacaktım. Hamile olabileceğim aklıma gelmiyordu, çünkü yaklaşık iki hafta önce eczaneden alınan hamilelik testlerinden yapmış, sonuç negatif çıkmıştı. Ayrıca bebeğimiz olsuna karar vereli, borçları harçları hale yola koyalı bir bilemedin iki ay olmuştu. Hemen olur muydu ki? Yok canım zaten testte negatif dedi, diye düşünüyordum.


08 Mart Cuma
Çarşamba günü yapılan testlerde karaciğer enzimlerim çok yüksek çıktı. Doktorun dediğine göre hiç beklemeden acilen Acıbadem Maslak hastanesine gitmeliydim, zira *hepatit olmuş olabilirdim. Panik halde, ofisten arkadaşım Berat ile birlikte arabaya atlayıp hastaneye vardık. Doktorlar kağıtlara baktı ve karaciğer enzimleri bir çok sebepten dolayı yüksek çıkabilir, Hepatitsin demek çok saçma dediler. Neyse damar yolu açıldı, tekrar kan alındı ve bekliyoruz. Bu esnada yeni iş arkadaşım dünya tatlısı Mekselina sayesinde tanıdığım, bana ilk müjde ışığını yakan Dr.Akın, eğer hamileysen bu sürpriz mi olur, yoksa iyi mi diye sordu. Gülümseyerek iyi tabi dedim ama içimden öyle mi ki acaba diye tereddüt ediyordum. Neyse zaten bir hafta sonra rutin kontrol için jinekolog randevum vardı.
Biraz sonra hemşire bize doğru gülerek yaklaştı ve Deniz hanım kan değerleriniz %98 hamile olduğunuzu gösteriyor hayırlı olsun dedi ve ben kalakaldım. İnsanın yüz tane duyguyu saniyeler içerisinde yaşamasını tecrübe ettim. En güzeli inanılmaz bir mutluluktu. Allahım inanamıyordum ve çığlık atmak istiyordum. Hastaneye ne için gelip ne öğrenmiştim nasıl güzel bir sürprizdin sen... Hemen babamızı arayıp durumdan haberdar ettik ve işte telefonun ucunda bir donup kalan daha :) arkasından kahkahalar, biraz gözyaşı, biraz ses titremesi...

(*Hepatit filan olmamışım, ağır antrenman ve kickbox karaciğer enzimlerimi yükseltmiş hepsi bu.)

11 Mart Pazartesi (6hafta 1gün)
Memorial Ataşehir hastanesinden doktorum Arda Lembet ile olan randevumu bir kaç gün öne aldık, bir an önce gerçekten seni görmek istiyorduk. Gerçi gastroenterolojide tüm iç organlarıma ultrason ile bakıp o sırada bu da olası gebeliğimiz diye bana minnacık bir şey göstermişlerdi ama, emin olmak için kendi doktorumuz görmeliydi. Babanla birlikte ultrasonu izleyebildiğimiz ekrana meraklı gözlerle bakarken, birden doktorumuz sesi açtı ve kalp atışlarını ilk kez duyduk. O kadar hızlı atıyordu ki anlatamam. Meğer senin gibi minik kuzuların kalbi öyle atarmış :) Doktorumuz muhtemel doğum tarihini 3 Kasım olarak verdi. Anneme kadınlar günü, babama da doğum günü hediyesi olacağım demişsin. İyi ki de demişsin kuzum.

Sayende anne olma duygusunu yaşayabileceğim, senin gibi bir meleğe parmaklarından tutup yürümeyi öğreteceğim. Düşünce tekrar kalkmayı, kalktığında daha sıkı durmayı, eğer bir başkası düşerse onu da kaldırmak için yardım etmen gerektiğini öğreteceğim sana ve daha bir sürü tecrübeyi...Ömrümüze hoşgeldin minik kuzum.

Bambaşka

Sayfa görüntüsünü, arka planı filan değiştirmeliyim. Yazı fontu da değişmeli. Bambaşka bir sayfa olmalı burası. Bir bahar temizliği, ne bileyim bir tadilat sonrası ferahlık gelmeli sayfaya.

Şimdi buraya upuzun bir çizgi çekiyorum.
2013 yılının bana en büyük armağanından öncesi ve sonrası olarak hayatımı ikiye ayırıyorum. Çünkü biliyorum ki artık herşey bambaşka olacak. Yakında...