Nerede kalmıştık?

Herkese merhaba,

Merhaba oğlum :)

 

Yazamadığım zamanların açığını kapatmak için oluşturduğum, haftalık yazı dizisi bugün itibari ile başlıyor. Her güne bir yazı sloganı ile başlıyoruz.Yaşadığım süreçler, yeni hayatım, sevdiğim/ sevmediğim ürünler, sevdiğim/ sevmediğim durumlar falanlar filanlar... Keyifli okumalar :)

 

 

İnstagram ve facebook hesabımdan yaptığım paylaşımlar sayesinde,herkes son halimizden az çok haberdar. Ama blog benim için çok daha özel. Daha çok emek isteyen bir yer burası ve emeğin olduğu her yer çok daha güzel, çok daha özel. Ve hafıza denen şey sandığımızdan çok çok çok daha zayıf. En azından benimki öyle.

Aslında tüm bu yazdıklarımı oğluma bırakıyorum desem kızmazsınız di mi?

34-38. hafta arası hazırlıklar;
Canım annemin yardımları ile doğum olaylarının en önemli kalemi; bavulu ve bebek şekerlerini tek tek ellerimiz ile hazırladık . Bu bebek şekeri tasarımı bana ait, ilham alma kısmı ise pinterestten. Kuş yuvası ve kuş yumurtaları :)
Malzemeler eminönü'nden alındı. Klasik, hatta uğraşmak istemeyenler için hazır yapılmışı olan yüzlerce seçenek dışında, yaratıcılığınızı konuşturarak, hem eğlenip, hem de harika işler çıkartabilirsiniz.

Baba zaten, pelerini eksik süper kahraman, her yere, her şeye, anında yetişen, çözen, nefes aldırandı. Lojistikten, satın almaya, operasyona, planlama ve bütçelemeye kadar her türlü işi hakkını vererek yaptı.
Bu hazırlıklar dediğimiz şey bildiğin ekip işiymiş; hepsinin keyfini çıkardık. Her seferinde yorulduk ama çok eğlendik.

Doğum öncesi süreç,
37.hafta bayram öncesiydi. Bayram haftasında ise doktorum izinli olacaktı ve o dönene kadar durumumu Nil hanım takip edecekti. Son muayenemizde oğlumuzun hala dönmediğini gördük.
Sonuç (38. Haftada) 21 ekim pazartesi günü saat 11:00 için doğuma karar verildi.
Nasıl yani, o kadar yakın mı, şimdi gerçekten o an geldi mi soruları ve ben NTS'ye bağlandığımda gözyaşlarım kendiliğinden akıyordu.

Doktorum Arda bey ile akşam telefonda görüştük. Endişelerimi azaltan, herşeyin yolunda gideceğine ikna eden bir görüşme oldu. İşte hayat böyle dedirtiyordu olan biten.Hayat sen planlar yaparken başına gelenlermiş derler ya...En başından beri aklımdan gönlümden geçenin normal doğum olduğunu,  beni tanıyan herkes biliyordu. Gel gör ki sezeryana mecbur kalmıştık. Çoğu kişi için normal doğum korkutucu olsa da benim için korkutucu olan sezeryandı. Hayırlısı böyleymiş dedim, sığındım.

Bir gece öncesi  duygusal yoğunluklar, bol sarılmalar, hadi bak bittiler,her yeri şişmiş suratıma, gergin göbeğime gülmeler, hadi son fotoğrafları çekelimler derken, uyuyamadan sabah oldu.

Filmlerden, okuduğum doğum hikayelerinden, kafamda canlandırdığım; her şeyin aniden olacağı, hızlı gelişeceği olsa da öyle olmadı. Gayet randevulu planlı, adeta cuma akşamı arkadaşlarla plan yapıyormuşuzcasına normaldi. Sevgilim ile elimizde bavulumuz, sakince arabayı parkedip, hastaneye geçtik, biz geldik dedik ve işte o an hayat bizim için başka türlü akmaya başladı.